*Bonecas de Papel*

Albergo un montón de libretas diferentes. Encántame as libretas. Teño libretas pequenas, grandes, gordas, de tapas brandas, que pechan con imán lateral, decoradas, lisas, en formato bloc... Pero teño unha moi especial polo seu contido. Na tapa aparece unha fermosa boneta feita con trazos sinxelos sobre dun fondo raiado. Ós pés dela pon: "muñecas de papel". Agora co paso do tempo, non resulta outra cousa senón irónico en extremo. É como se estivese predestinada a recoller o que alí se ía a escribir. Como se me estivese a describir a min. Resulta que esta libreta foi usada a modo de diario monotemático sobre unha relación que mantiven. Pódese dicir que foi o meu "primeiro amor", como o que venden as películas de adolescentes preuniversitarios americanas, aínda que cronolóxicamente esta afirmación non sexa a correcta, pois sí houbo outros antes. Pero debo admitir que nunca quixera tanto nunca. Querer ata que doe, ata que sangra, ata que te ata. Foi a fusión perfecta de dor e amor que da como resultado "sometemento". E toda esta historia está recollida naquela libreta, como unha especie de novela ten o seu comezo, o seu nudo e o seu desenlace.

Comeza co inicio da relación, describindo os novos e intensos sentimentos, o descubrimento do pracer. Certas matizacións van minando a trama: non todo é tan perfecto como a narradora pretender contar - ás veces, o subconsciente traiciónanos-.

Logo o nudo: as cousas complícanse. Certa bipolaridade por parte do personaxe masculino desestabilizan a protagonista. Ela chora sen dicirllo e pon por escrito os mensaxes de texto que el lle mandara tempo antes onde admitía querela, pero sen utilizar tal verbo ("La verdadera declaración, la que no se dice: siente mucho y habla poco"), para conservar del así a imaxe que ela tiña. As cousas tórcense ata partir.

E finalmente, o desenlace. Cada parte desta última do relato inicia coa data do escrito, como un diario. As datas coindiden coas sesións psicolóxicas as que asiste a protagonista durante un ano. A través delas, anotadas en forma de sentencias aclaratorias precedidas de guións, o lector invirte todo o relato dende o comezo, facendo unha relectura de todo o anterior.

Todos os textos desta libreta están escritos a pluma. Co paso dos anos o papel foina absorvendo como pretendendo liberarme deste peso, dixerindo el só os recordos amargos, secándome as bágoas... As letras van desaparecendo como desaparecen as feridas ó curar. Como desaparecen os sentimentos co paso do tempo. Como desaparece a ilusión segundo vas envellecendo.