*Vidas Cruzadas*

Cando consega que ese olor deixe de ser un máis dos meus sentidos...

Por ver o mesmo cada vez que me levanto, 

tinguindo  todo de escuro...pero xa non importa por aprender a vivir así...

Só se trata de algo mecánico que podes romper alternando o que fas un día á semana...

E todo o que consego lograr rematar, con éxito, deixar cerrado...

é un triunfo que me fai voar máis alto,un pouco máis cada vez...

E eses poucos metros que vou ascendendo seran traducidos en termos cronolóxicos

que só espero, me afasten cada vez máis.

Sopesar actos, sentimentos, vivencias e situacións....

A loita entre razón-corazón que xenera unha presión tan grande no meu peito maltratado,

impide que respire con normalidade cada vez que tento descansar...

Só porque esa luz do fondo do meu corazón se apague.