E toqueite...Como neno toca un paxaro ferido ou coa punta dun pequeno pao á beira dun camiño.
E toqueite...
Coa punta da miña bota desgastada...
E toqueite...
Só para constatar que sí realmente estaba morto,
que todo estaba morto xa...
E así é... pódome alonxar, podo marchar porque o paxaro xamáis voltará voar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario