miércoles, 31 de marzo de 2010

¿Por qué combatimos?


Ti na guerra serías o soldado que debido ó medo, tenta cavar a trincheira coas propias mans, desgastando as uñas ata quedarse sen elas.
Nunca pertencerías á vangarda, a liña da fronte é un obxectivo
que o temor che impide alcanzar.
Non debo usar a palabra "cobarde" porque
penso que ningún soldado no fondo o é.
Ti desprazado á retagarda:
na vida coma na guerra, o medo nunca é un bo aliado.
Eu espero no flanco despejado e sola
e non logro asumir que nunca me vas a vir cubrir.
Acabouse a munición e ningúen virá a repoñela.
O fogo amigo foi quen acabou con nós, ¿daste conta?
A min tócame seguir avanzando xa...
Non podo seguir crendo que non existen soldados cobardes,
que todos son valientes.

2 comentarios:

B.H. dijo...

INCREÍBLE, ME ENCANTA! QUÉ BIEN ESCRIBES PERRA! Q tal de vacacions? Un bico enorme

Vanesa Iglesias dijo...

ei bea!! guapas guapas, ademais cundeume, fixen moitas cousas atrasadas. O malo...que xa se acaban, xD.

BIco grande rula!! Vémonos en COmpostela!!