*Termópilas*

Non pretendo xustificarme pero tento demostrar que me importa...

Ti pregúntasme que por qué o que escribo non se corresponde cos meus actos...

Cuestiono a miña vontade, o meu autocontrol...

e ata flaquean as forzas intelectuais cando el está diante, por qué negalo...

A miña musa tan magnética como maligna,

o que me move a escribir modestos versos:

é igual que unha muller de cabelo ardoroso nun cadro de Munch.

O odio hai veces en que manifesta máis achegamento que calquera outro sentimento,

pero será tan só o pouco que quede o que xenere indiferencia.

E a indiferencia é o peor sentimento que se pode sentir

cara alguén que noutro tempo fuches quen de amar.

Porque a indiferencia non mostra odio,

nin amor, nin interese, nin motivación...

A indiferencia non mostra nada.

Porque no último encontro non me saían as palabras

e compartir sentimentos, desexos ou proxectos,

é moito máis importante que compartir fluídos.

Esto apágase a pasos axigantados e o tempo foi meu grande aliado

neste longo e decadente proceso.

E de tanto falar do final, xa non doe.

E debía de explicarcho, pola visita ó meu refuxio,

e a todos por fallarvos máis dunha vez.

Pero podo dicir, de forma certeira e segura

coma a de un heroe espartano,

que non vos preocupedes por min.

Espartanos!!: .....