Este é un blog para compartir paranoias, pensamentos, dúbidas que atañen á nosa idade, cousas alegres e tamén tristes. Foi creado nunha etapa complexa (xa sabedes vós cal) para axudarnos mutuamente, todos aportando pensamentos e reflexións. Onde compartir, ademais, música, cine, literatura... En fin, é o blog que vos prometín.
viernes, 26 de diciembre de 2008
*Sugus & Brandy*
"El primer desamor se arrastra dentro, y ahí pernocta como una tenia aburrida.
Sin saberlo, su huella se endurece cada día.
Luego, con los años, vuelven las misma luchas de entonces,
pero ya nada es como al principio..."
1 comentario:
Anónimo
dijo...
Em cero segundos… Nom gostaba de beija-la espida lúa, prefería alouminha-lo doce sol que quece as súas costas e ilumina o seu sorrisso cando baija coa súa bala e o seu pintabeizos á praça… Rapaça! Pínta-te em rossa e ámbar mel e começa a bebe-la mússica até embriagar os teus sensos e voar! Viajar até onde nom há que pensar em rem, dar-se umha volta na espiral de images centelhantes, flashes e luces de cores e retornar pra contar tudo o aprehendido. De seguido, dar comezo ao passeo pelo prado plantado tudo el com ilussióm e moitas, moitas, moitas ganas… Notando coma o coraçóm volta latexar, de novo, coma quassem já nom se lembraba, fortemente… latexando com moitas máis ganas. Dum chimpo ao mar de estrelas e ao ar que move as folhas caducas d’outono que caem pra nom se voltar atráis, esvaecéndo-se e continuando a súa existencia noutro universo. Abresse a porta, umha noria que nom para de xirar… Neste mundo de tolos, quem há querer estar cordo? Colhem as cordas e pendúranas dos puntóms… pronto comezará a festa e semelha que tudo vai sair bem… claro, sendo esclavos da liberdade, que pode saír do revés? Mezclam o inferno co ceo. Toc, toc, toc…
Que queres? Que dianhos queres?? Rem, tam só caminhar descalza. Obrigado.
Embora comeza o primeiro segundo, e todo fai tanta graça que so há dúas sereas que se deijam ver namentras inoculan felicidade sideral... isse jogo de mans ten-me assustado… bailamos? Nom sabem que dizer, o tempo remáta-se… nom o querem deter… bem.
1 comentario:
Em cero segundos…
Nom gostaba de beija-la espida lúa, prefería alouminha-lo doce sol que quece as súas costas e ilumina o seu sorrisso cando baija coa súa bala e o seu pintabeizos á praça… Rapaça! Pínta-te em rossa e ámbar mel e começa a bebe-la mússica até embriagar os teus sensos e voar! Viajar até onde nom há que pensar em rem, dar-se umha volta na espiral de images centelhantes, flashes e luces de cores e retornar pra contar tudo o aprehendido. De seguido, dar comezo ao passeo pelo prado plantado tudo el com ilussióm e moitas, moitas, moitas ganas… Notando coma o coraçóm volta latexar, de novo, coma quassem já nom se lembraba, fortemente… latexando com moitas máis ganas. Dum chimpo ao mar de estrelas e ao ar que move as folhas caducas d’outono que caem pra nom se voltar atráis, esvaecéndo-se e continuando a súa existencia noutro universo. Abresse a porta, umha noria que nom para de xirar… Neste mundo de tolos, quem há querer estar cordo? Colhem as cordas e pendúranas dos puntóms… pronto comezará a festa e semelha que tudo vai sair bem… claro, sendo esclavos da liberdade, que pode saír do revés? Mezclam o inferno co ceo. Toc, toc, toc…
Que queres? Que dianhos queres??
Rem, tam só caminhar descalza. Obrigado.
Embora comeza o primeiro segundo, e todo fai tanta graça que so há dúas sereas que se deijam ver namentras inoculan felicidade sideral... isse jogo de mans ten-me assustado… bailamos? Nom sabem que dizer, o tempo remáta-se… nom o querem deter… bem.
Acénde-se a luz…comeza a viagem. Imos…?
Pronto, um pressente num correio... beijo! :P
Publicar un comentario