domingo, 11 de enero de 2009

*Nivel de flotación*


 "En el punto medio está la virtud". Aristóteles.

Vivirás mejor, Licinio, si no te adentras
siempre en alta mar ni, por miedo a las tormentas,
te aproximas demasiado a la costa.

6 comentarios:

Anónimo dijo...

HAce tiempo pensaba que no, que lo importante era estar en un lado o en otro, revolucionaria y utópica hasta la médula, creía que tonta de mi, iba a cambiar el mundo. Era extremista en todo, o todo o nada, y no me iba bien, la verdad, pero la experiancia, como siempre, fue útil para el resto de mis días. Pero cada día y año q pasa creo más firmemente en la premisa: "nada es veneno, todo es veneno,la diferencia está en la dosis", o lo q es parecido: "la virtud está en el justo medio". Es muy difícil y complejo llegar a este sabio punto medio, pero lo importante es el camino q hay q recorrer hasta llegar a él. Una vida llena de experiencias y cosas q contar. Llegará el momento en q te rías de todo lo q alguna vez te hizo llorar. Una frase preciosa q nos decía nuestra profe de griego del instituto, de Simónides, un poeta griego: "Humano como eres no asegures jamás lo q va a pasar mañana, pues la situación cambia cual vuelo de mosca de frágiles alas. Un beso babe

Anónimo dijo...

Haztelo mirar...

Maruxa dijo...

Muy de acuerdo con Bea. Gracias Vane pola frase xeradora desto.
Espero ir a Santiago pronto; nun principio solo irei a tutorías, a ver que me din (non sei a cales me vou presentar ainda). Xa vos irei avisando por aquí (se estou en Monterroso) ou por alá se esou alá. Jaja.
Bicos enormes para tod@s; bótovos de menos. Bicos enormes. Ata pronto, espero. Muacka!!

Maruxa dijo...

AH! Como seguramente este domingo xa me vaia para Santiago... Vane, porfi, lévasme eses apuntazos de Ha e Th. do Cartel que tes??? gracias adiantadas, corazon de piruleta.

Vanesa Iglesias dijo...

Sabias verbas de Bea. E gracias polos vosos comentarios que me encanta poder chegar o finde e lelos todos, cousa que me produce infinita ilusión. Encantoume a frase de Simónides.A sabiduría antiga é impresionante pero tamén nos fai reflexionar acerca dos nosos problemas: sempre entendido como algo do cal nunca te ves merecedor pero tras ler ós gregos e latinos ves que todos os problemas, as dúbidas existenciais sempre estiveron aí. Poden cambiar as formas, poden cambiar as persoas, poden cambiar as modas...a clave é como diría Gombrich mirar atrás, coñecelos e despois aplicar o que din para seguir evolucionando. A veces resulta a solución tan obvia, tan auga...e non lograr alcanzala parace absurdo. Penso que a clave é tempo sempre, para aprender, para curar, para olvidar, para perdoar...e ó final, tal e como dixo Bea , para podermos ser capaces de rirnos de todo aquelo que antes supuxo bágoas. Mil bicos a todos.

Vanesa Iglesias dijo...

A Maruxa lévoche os apuntes a ver se os encontro porque creo que os teño traspapelados de cando os collin en Nadal para levárvolos e non os encontro, pero tranquila,, malo será...Nós tamén te botamos moito de menos así que vente pronto!!! xD. Bico grande!!