Este é un blog para compartir paranoias, pensamentos, dúbidas que atañen á nosa idade, cousas alegres e tamén tristes. Foi creado nunha etapa complexa (xa sabedes vós cal) para axudarnos mutuamente, todos aportando pensamentos e reflexións. Onde compartir, ademais, música, cine, literatura... En fin, é o blog que vos prometín.
martes, 22 de noviembre de 2011
*Uniformes*
Caminabas lentamente y apenas vestido por el camino embarrado. Poco a poco intentabas expulsar el frío de tus huesos con los harapientos uniformes de todos los soldados caídos que ibas encontrando: una chaqueta americana, los pantalones ingleses, unas botas alemanas, el abrigo francés...¿Qué importaba? Todos habían perdido la guerra. Y tú también. Ella te esperaba en la minúscula cama en algún cuarto de una casa que no era la suya, con la sábanas milagrosamente calientes a pesar de estar desnuda. Tú sólo podías pensar en el tacto de su piel, en el agua caliente, en besos olvidados y en tu pecho desgarrado. Tratabas de convencerme de que si estirabas tu mano, la podías llegar incluso a tocar. Yo no te creía y empuñaba, con fuerza y odio a la vez, mi fusil. Mi hogar y mi todo quedaban mucho más lejos: las batallas que para ti ahora acababan, para mí no hacían más que empezar, una y otra vez.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
4 comentarios:
He visto tu seudónimo en la portada del próximo e inminente número de Amateurs. Enhorabuena!
Gracias Álvaro! Estou moi contenta!!
A min gustoume moito o teu texto sobre Paloma, a verdade é que me fixo reflexionar un bo anaco...xD!
Bico!!
El secreto de quién era el chico en cuestión se irá conmigo a la tumba jajaja
Y muchísimas gracias por lo de lovely little Wilde! Es de lo más bonito que me han dicho. Beautiful Woolf!!!
Publicar un comentario